SehirAlem

Aslanapa

Yüzölçümü: 784 Km2
Posta Kodu: P43210
Nüfusu: 10.249
Plaka Kodu : 43
İl alan kodu: 0274

Aslanapa

Aslanapa Kütahya ilinin bir ilçesidir. daha önceleri Merkez İlçeye bağlı Nahiye Merkezi iken Özal döneminde Şaphane ve Dumlupınarla birlikte ilçeliğe hak kazanmıştır. İl'in ve Türkiye'nin en küçük ilçe mekezlerinden biridir. Nüfusu Aslanapa 1.893'tür. ismi üzerinde birçok görüş mevcuttur. Özellikle "apa" kelimesi oba kelimesinden gelir ve Aslan oba anlamında vb. rivayetler vardır.

Dumlupınar Üniversitesi Öğretim Üyelerinden ve arşiv belgelerine ulaşmamızda yardımlarını gördüğümüz, kıymetli arşiv araştırmacısı ve edebiyatçı Cevdet DADAŞ'ın anlatımıyla Aslanapa isminin anlamı ve tarihî gelişimi şöyledir. En eski çağlardan beri dünyaya hakim olmayı bir gaye edinen Türkler, inanç, kültür ve töreleri gereği büyüklerini Ata, Hoca, Baba, Aba ve Beğ gibi kelime ya da unvanlarla hep yüce tutmuşlardır. Bunlar arasında Arslan Baba, Korkut Ata ve Çoban Ata gibi hatıraları birer kutsal simalar halinde yaşayan isimler vardır. Bu isimler bir zamanlar kendilerine büyük manevi rütbeler verilmiş ve etkileri milletin ruhuna yansımış ve millî hafızaya işlenmiş destanî şahıslara ait isimlerdir.

Abi, büyük kardeş anlamına da gelen Apa'nın Arslan ile birlikte bir özel ismi belirtmek için kullanıldığı görülmektedir. Bütün bunlar halk arasında Aslanapa'nın ovada kurulduğu daha sonra Aslanın ovası yerine Aslanapa olduğu benzeri söylentilerin birer yakıştırmadan öteye gitmediğini göstermektedir.Kynk:(http://tr.wikipedia.org/wiki/Aslanapa)

Altıntaş

Yüzölçümü:  1.500  km2
Posta Kodu:43800
Nüfusu:30.903
Plaka Kodu :43
İl alan kodu:274

Altıntaş

Coğrafi Durum ve Doğal Yapı :
Altıntaş ilçesi Kütahya il merkezinin güney doğusunda ve 49 Km. uzaklığındadır. Yüzölçümü itibariyle 905 Km 2 lik bir alanı kapsar. Batı yönü Murat Dağları, Doğu-Kuzey-Güney yönlerini geniş bir düzlük olarak Altıntaş ovası teşkil eder. Akarsu olarak Porsuk çayını besleyen Beşkarış ve Yeşilyurt çayları vardır. İklimi yazları sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlıdır. İlçe Kuzeyden Kütahya-Merkez, Güneyden Dumlu-pınar İlçesi, Doğudan Afyon ve bağlı İhsaniye İlçesi, Batıdan, Aslanapa ve Gediz İlçeleri ile çevrilidir. Oysu-Saraycık Köyleri civarında önemli bir orman varlığı da mevcuttur.


Tarihçe:
Altıntaş yöresinde Kalkolitik buluntuların yanı sıra İlk Tunç Çağ'ına tarihlenen yerleşim yerlerine rastlanmıştır. Antik dönemde adı SOA olarak sikke ve yazılı kaynaklarda geçmektedir.Bu bölge arkeolojik açıdan en zengin bölgemizdir.Antik yerleşim tespit edilen yerler; Akçaköy, Çayırbaşı, Gecek, Yayla, Gökçeler, Üçhöyük, Altıntaş, Alibeyköy, Yalnızsaray, Oysu, Pınarcık, Aykırıkçı, Osmaniye, Beşkarış, Çakırsaz, Erenköy, Sevdiğin, Genişler,Yenikaraağaç köylerindedir. Bu antik yerleşim yerlerinin İlk Tunç çağından bu yana iskan gördüğü anlaşılmaktadır.
Ayrıca bölgede zengin mermer yatakları rezervlerinin bulunması nedeniyle, antik dönemde de bu mermer ocaklarının işletildiği, yakınındaki AIZANOI antik kentinin tüm mermerlerinin buradan getirildiği bilinmektedir.Arkeoloji dünyasında bilinen kapı tipi mezar taşları ile ünlüdür. Pınarcık (antik adı Abya) bir Roma şehir devleti olup kendi adına sikke basmıştır. Osmaniye köyünde Müze Müdürlüğü tarafından yapılan arkeolojik kurtarma kazısında Roma dönemine (M.S.II-III.y.y) ait bir anıtsal mezar ortaya çıkarılmıştır.
Sultan II.Bayezid zamanında çıkan Şah kulu ayaklanması sırasında, Osmanlı güçleri isyancılarla burada karşılaşmış ve ayaklanma bastırılmıştır. Germiyanoğlu II.Yakup'un yaptırdığı İmaretin (1411712) (halen Çini Müzesi) girişindeki taş vakfiyede Altıntaş'tan da bahsedilmekte, burada satın aldığı yerleri belirtmektedir.
Kurtuluş Savaşı sırasında ''Başkumandan Meydan Muharebesi'' savaş idare merkezi olarak kullanılan ve en şiddetli çarpışmaların geçtiği yer Çalköy'dedir. Milli Park sınırları içinde, Tarihi sit alanı olarak ilan edilmiştir.


İdari Yapı ve Nüfus :
2000 Yılı Genel Nüfus Sayımı resmi olmayan geçici sonuçlara göre, ilçe nüfusu 25.262 dir. Nüfusun 6.418' i İlçe merkezinde, 18.844' ü ise belde ve köylerde yaşamaktadır. İlçe merkezi, 5 mahalleden ibaret olup, ayrıca 33 köy, 2 belde ve 1 köy bağlısı bulunmaktadır.
Kültür,Turizm ve Spor :
İllçede tarihi ve kültürel özelliği bulunan anıtlar ve yapılar şunlardır : Başkomutan Meydan Savaşının yapılıp kazanıldığı gerçek mekan olan Zafertepeçalköyde Zafer Anıtı, Şehit Sancaktar (Meçhul Asker) Anıtı, Yüzbaşı Şekip Efendi Anıtı


Selçuklu Eserleri : 
Çakırsaz Hanı,
Altıntaş Köyü Kemerli Köprü,
Germiyan Beyliği eserleri :
Alıncık ve Işıklar Türbesi, 
Tarihi Bilinmeyenler
Akçaköy Aziz Dede Türbesi
İlçe merkezinde Seyit Hamza Türbesi
İlçenin doğusunda yer alan Çal Tepesi'nde Romalılardan kalma antik bir tiyatro ile harabe haline gelmiş yerleşim merkezi bulunmaktadır.İlçede sayısız höyük ve çok eski devirlerde kullanılmış antik mermer ocakları bulunmaktadır.
Altyapı ve Ulaşım :
İlçe merkezi Kütahya'ya 49 km. mesafede olup Eskişehir-İzmir, Denizli-İstanbul yol güzergahın-dadır. İlçenin tüm köyleri elektrik, su, yol ve telefon gibi hizmetlerden yararlanmaktadır.kynk (http://www.kutahyakulturturizm.gov.tr/TR,69492/altintas.html)

Kütahya

Yüzölçümü:  2.484 km²
Posta Kodu: 43000
Nüfusu:  248.054 (2012)
Plaka Kodu : 43
İl alan kodu:  0274

Kütahya

İçbatı Anadolu Bölümü'nde Kütahya ilinin merkezi şehirdir.Eski kaynaklara, sikke ve yazıtlara göre Kütahya’nın antik dönemdeki adı “Kotiaeion” (Cotiaeion)'dur. Ünlü Antik Çağ coğrafyacısı Strabon bu adın,“Kotys’in Kenti” anlamına geldiğini belirtmektedir.Kotys, Trakya’da yaşayan Odrisler’den olup, Romalılar’ın M.S. 38’de Anadolu’ya gönderdiği bir komutanın adıdır.  Kütahya Müzesi’nde bulunan bir sikkede bu ad “Koti” olarak geçmektedir. Kütahya adı, eskisine benzetilerek Türkler tarafından verilmiştir.Şehrin nüfusu 2013 yılına göre 249.558'dir.1927'de 17.000 olan nüfusu, 1990'da 131.000'e, 2000'de 167.000'e, 2008'de 213.000'e 2010'da 235.000'e çıkmış, 2014'te 228.000'e gerilemiştir. Kent'in günümüzde ki belli başlı görülmesi gerekli yerleri Kütahya Kalesi, Cumhuriyet Caddesi (Yeni adı Sevgi Yolu) kentin merkezinde bulunan simgesi haline gelmiş çiniden yapılmış olan Vazo ve tarihi Germiyan Sokağı, Saat Kulesi, Zafertepe Anıtı,Tarihi Hükümet Konağı(şu an Adliye olarak kullanılmaktadır), Frig Vadileridir..

Kütahya  Tarihi;
Kütahya 5.000 senelik bir tarihe sahiptir. Bundan önce Kütahya'da yaşamiş olan milletler şunlardır:
Hititler
Frigya´lar
Farslar
Makedonyalılar
Romalılar
Doğu Roma İmparatorluğu
Anadolu Selçuklu Devleti
Osmanlı İmparatorluğu' dur.

Egitim;
Kütahya'da bulunan Dumlupınar Üniversitesi fiziki yapı ve büyüklüğü bakımından ülkemizin en önde gelen üniversitelerinden biridir.

Coğrafya
Kütahya, Yellice Dağı'nın (eski adı Acemdağı) kuzey eteğinde, Kütahya Ovası'nın güney kenarında kurulmuştur. Bah'tan gelen Katar Suyu, ovanın ortasından geçer ve şehrin 3 km kuzeybatısında olabilir. Sakarya Nehri'nin büyük bir kolu olan Porsuk Çayı'na katılır. Şehir, ovadan başlayarak, güneye doğru yükselen bir yerde kurulmuştur. Alayunt, Balıkesir demiryolu istasyonunda yüksekliği 935 m olan yer, çarşı kesiminde 970 m'ye yükselir. Şehrin, iç kale kalıntılarının bulunduğu Hisar Tepesi'nde yükselti 1000 m'yi aşar. Şehir, bu tepe ile Hıdırlık Tepesi arasından bir dere vadisi boyunca yer alır. Şehrin eski çekirdeği, Hisar Tepesi önündedir ve önemli tarihî anıtlar bu kesimde bulunur. Evler, tepelerin yamacına yaslandığı gibi, özellikle yeni semtler ovaya doğru da yayılır. Yeni semtlerde sokaklar ve caddeler, düz ve geniş eski semtlerde ise dar, taş kaldırımlı ve çok defa da yokuşludur. Kütahya batıda Tavşanlı üzerinden Bursa'ya (Marmara Bölgesi) ve Balıkesir'e, (Ege kıyıları) güneybatıda Çavdarhisar ve Gediz üzerinden Ege Bölgesi'ne güneydoğuda Afyon üzerinden Konya'ya ve Akdeniz kıyılarına, kuzeydoğuda Eskişehir ve Bilecik yörelerine bağlanır. Bu durumu, şehrin, Osmanlılar devrinde canlı bir konak yeri ve önemli bir yönetim merkezi seçilmesine sebep olmuştur. 19. yüzyıl sonlarında Anadolu demiryolları yapılırken, Kütahya doğrudan doğruya bu yol üzerinde yer almadı, kısa bir şube hattıyla ana hatta bağlandı. Cumhuriyet devrinde demiryolunun Balıkesir'e uzatılması, şehrin canlılığını arttırdı. Burada bulunan tuğla ve kiremit ocakları ile un fabrikasına, Cumhuriyet devrinde şeker fabrikası (1954) ve azot fabrikası (1961, genişletme 1966) katıldı, çinicilik yeniden canlandırıldı.

Güzel sanatlar
Germiyanoğulları Beyliği'nin başlıca mimarî eserleri Kütahya'da görülür. Bu devir camileri, klasik osmanlı camileri planında, tek kubbeli ve revaklı, üç bölümlü son cemaat yeri olan yapılardır.
Kurşunlu Camii 1377'de, ahi şeyhi Mehmed tarafından yaptırıldı. Kare mekânı, türk üçgenleriyle geçilen kubbe örter. Son cemaat yerinin ortasında ayna tonoz, yanlarda küçük kubbeler yer alır.
İshakfakih Camii (1433), kesme taş tuğla duvarları ve gösterişli bir cephesi vardır. Son cemaat yeri üç bölümdür. Bir bölümü türbe durumundadır. Gösterişli cephesi ve düzenli mimarîsi dikkati çeker. Son cemmat yerinde kesme taşların çevresi kırmızı tuğlalarla çevrilidir. Sütun başlıkları türk üçgenlidir. Taş mihrabın çevresini 15. yüzyıl özelliği gösteren iki renkli çinilerden bir sıra bitkisel bezemeli çini çevirir.
Ulu Cami, Yıldırım Bayezid'in başlattığı ve Musa Çelebi'nin 1410'da tamamlattığı caminin yerine yeniden yapıldı (1889-1891). Son devir osmanlı mimarîsinin önemli ve klasik ölçüye bağlı az rastlanan yapılarından biridir. Burada, arka arkaya iki kubbe, altı yarım kubbe ile çevrilmiş, köşelere de birer kubbe yerleştirilmiştir. Mihrap dışa doğru beş köşeli bir çıkıntı halindedir. Üzeri yarım bir kubbeyle örtülüdür. Dört aynalı tonoz ve ortada kubbenin yer aldığı beş gözlü son cemmat yerinin eski yapıdan kalma olduğu sanılır. Osmanlı mimarîsinin en karışık devrinde, çok başarılı bir yapı olarak görülür.
Germiyanoğlu Yakup Bey II'nin (1390-1428) külliyesi, medrese, mescid ve imaretten meydana gelir, kendi türbesini de içine alır. Günümüzde kitaplık olarak kullanılan ve yapılış tarihi kesin olarak belli olmayan külliye, Germiyanoğulları'nın en önemli dinî yapılarındandır. Ortada büyük kubbeli, şadırvanlı, kapalı avluya üç yönden açılan, üç kubbeyle örtülü eyvan ve üç kemerli dışarıya açılan, üç kubbeli giriş revakının iki yanında kubbeli odalar vardır. Eyvanların üzerinin kubbelerle örtülü olmasının dışında, T planlı, köşeli veya yan mekânlı tip olarak nitelendirilen osmanlı yapılarıyla benzerlik gösterir. Yakup Bey'in türbesi, parmaklıklarla yan eyvanlardan ayrılmıştır. Sanduka, bir bölümü 15. yüzyıl'dan bir bölümü de son onarımlardan kalma çinilerle kaplıdır. Soldaki kubbeli mekân, külliyenin mescididir. Yazıtlar üç bölümlü giriş revakında büyük yer tutar. Germiyanoğlu mimarîsinin erken bir örneği olan Vacidiye Medresesi, Anadolu Selçukluları'nın kapalı medreseler geleneğine bağlıdır.
Balıklı camii Kütahya Balıklı Mahallesi’nde bulunan caminin kapısı ve minare kaidesi üzerindeki kitabelerden Selçuklu Sultanı II. Gıyaseddin Keyhüsrev (1237-1246) döneminde Kütahya Fatihi olarak tanınan Hezar Dinari tarafından 1237’de yaptırılmıştır. Daha sonra Germiyanoğlu Süleyman Şah (1361-1387) zamanında Özbek Subaşı tarafından 1381-1382 yılarında onarılmıştır. Bir diğer kitabeye göre de; 1642-1643 yıllarında Salih Mehmet isimli bir kişi minareyi yaptırmış içeriye bir de minber koydurmuştur.

Resmi Kurum Telefonları:

Kütahya Valiliği: (0 274) 223 60 00
Kütahya  Belediyesi :0 274 223 60 12
Kütahya Dumlupınar Üniversitesi:(0274) 265 2031
İl Jandarma Komutanlığı:228 02 65
Cumhuriyet Başsavcılığı: (0274) 223 60 90
Askerlik Şubesi Başkanlığı: (0274) 223 6071
İl Emniyet Müdürlüğü:  0274 224 81 41
İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü: (0274) 223 6213
Meteoroloji: 0 312 359 75 45
Milli Eğitim Müdürlüğü:0 (274) 223 62 41
SGK İl Müdürlüğü: (0274) 223 6356
Tapu Sicil Müdürlüğü: 0274 223 63 75
Zabıta Müdürlüğü: (0274) 223 6026
Devlet Hastanesi: 0(274) 231 66 60
Vergi Dairesi:0274 223 61 00

kynk:(http://tr.wikipedia.org/wiki/K%C3%BCtahya)

Şehrini Seç